Jak radzimy sobie z przemocą
Czas trwania: 45 minut
Cele:
- zapoznanie się z konsekwencjami agresji
- poznanie reakcji i sposobów radzenia sobie z przemocą
- kształcenie umiejętności rozpoznawania ofiar przemocy
- rozwijanie umiejętności hamowania przemocy
- rozbudzenie krytycznej postawy wobec własnych zachowań
- uświadomienie własnego wpływu w procesie zwalczania przemocy
Metoda:
- zadaniowa
- dyskusja
- ekspresyjna
Forma:
- organizacyjna: zbiorowa, grupowa, indywidualna
- przedmiotowa: zabawowa, twórcza
Środki:
- papier,
- markery,
- balony,
- wiersz Petera Soffolka pt. „Naoczny Świadek”
Przebieg zajęć:
- Przywitanie się z uczniami i wprowadzenie w tematykę zajęć. „Zabawa z balonami” – uczniowie dobierają się w pary. Jeden uczeń z każdej pary przywiązuje sobie nadmuchany balon do kostki i ucieka. Zadaniem drugiej osoby jest zniszczenie balonu poprzez zdeptanie. Gdy balon pęknie, uczniowie zamieniają się rolami. Po skończeniu zabawy uczniowie wypowiadają się, która rola bardziej im odpowiadała. (10 minut)
- „Ofiara” – każdy uczeń otrzymuje szary papier i markery i ma za zadanie wykonanie rysunku przedstawiającego uczucia związane z „napaścią” na balon. Zaprezentowanie prac. To ćwiczenie uświadamia uczniom, że istnieje ofiara przemocy (10 minut)
- „Posiniaczona dusza” – podział na 3 grupy. Każda ma się zastanowić, w jaki sposób ludzie w różnym wieku reagują na przemoc: dzieci, młodzież, dorośli. W tej charakterystyce należy uwzględnić 3 elementy składowe postawy: myślenie o sobie, emocje, jakie wywołuje skierowana na nich agresja (uczucia), zachowanie (co robią). Omówienie – podkreślenie, jak poważne konsekwencje ma stosowanie przemocy. (10 minut)
- uczniowie siedzą w kręgu, nauczyciel czyta wiersz P. Suffolka pt. „Naoczny Świadek”. Po przeczytaniu pyta się, co uczniowie sądzą na temat wiersza, postawy bohatera. Grupa może podzielić się na 2 zespoły – obrońców i krytyków zachowania bohatera wiersza. Dyskutują oni przytaczając różne argumenty. (10 minut)
- Podsumowanie zajęć (5 minut)
"Naoczny świadek"
Ja byłem tym, który znalazł się w centrum wydarzeń
Ja byłem pierwszy na miejscu zbrodni
Ja przyniosłem najnowszą sensację
Ja nie traciłem czasu
Ja zobaczyłem swoje nazwisko w gazetach
Ja zobaczyłem swoją twarz w telewizji
Ja miałem materiał, który mogli wykorzystać
Ja dostałem za to niezłe pieniążki
Ja widziałem, jak ciężarówka stuknęła taxi
Ja widziałem mężczyznę z rewolwerem
Ja widziałem zderzenie i rabunek
Ja widziałem, jak zginął kierowca
Ja widziałem, jak ta banda uciekała
Oni przemknęli tuż, blisko mnie
Ja mógłbym – co ty mówisz?
Dlaczego ich nie zatrzymałem? Kto! Ja?